Ik ben moeder van twee kinderen. Sinds vier jaar noem ik me ook wel eens parttime moeder, ik heb namelijk een co-ouderschap met mijn ex, hun vader. Ze zijn een week bij mij en een week bij hun vader. Toch is parttime moeder geen goede omschrijving want waar ze ook zijn en bij wie, ik ben hun moeder, fulltime. De relatie van mij met hun vader is zoals het zou moeten zijn na een scheiding.


Ik doolde een tijdje, zoekende, op datingsites door een virtuele wereld. Het resulteerde niet in dat wat ik zocht maar wel in een boek. Fictie met flinke scheuten bittere pillen die geslikt zijn. Daar waar de grens ligt tussen autobiografisch en fictie is slechts voor mij een weet.  Het boek heeft als titel Victorieus, geprepareerde wraak op eeuwige jachtvelden.


Twee en een half jaar geleden zwoor ik de sites af en een week later stond ik op het voetbalveld met mijn huidige partner. Ook hij heeft twee kinderen maar in zijn situatie is lang niet alles koek en ei. De twee uitersten hebben ons veel geleerd, alleen dit geeft al genoeg bodem om verhalen te willen vertellen. Door de verhalen te vertellen hoop ik dat er meer vrouwen en/of mannen over hun ego heen stappen.  Wij wonen daar waar onze kinderen zijn, dit betekend vooralsnog dat wij niet samen wonen, maar samen hoppen van zijn huis naar mijn huis.  We timmeren aan de weg om uiteindelijk in dat ene droomhuis te belanden.


Ik werk 24 uur per week, wat ik doe doet er niet toe want ik ontleen er mijn identiteit niet aan. Brood op de plank en af en toe slingers door de kamer daar doe ik het voor.


Mijn passie ligt heel ergens anders, schrijven, dichten, schilderen en het digitaal bewerken van foto’s tot het beeld wat ik voor ogen heb.  Als je mij wilt leren kennen kan dat aan de hand van mijn geschreven stukken en beelden.  Ik schrijf vanuit mijn hart over dat wat mij raakt. Ik deel als ik denk dat anderen ervan zullen genieten of misschien wel kunnen leren vanuit mijn ervaringen. Zelf heb ik ervaren hoe fijn het is te lezen dat je niet alleen bent met je pijn. Hoe lezers of schrijvers een steun in je rug kunnen zijn. Ik heb dat duwtje gekregen en kon weer met volle kracht vooruit.


Reacties op mijn stukken zijn welkom.


Mijn eerste blogs zullen van persoonlijke aard zijn, tipjes van de sluier over wie hier blogt, op mijn geheel eigenwijze wijze vastgelegd. Te beginnen in het verleden.