Lieve lezers, Valerie pikt per toeval een stukje van een telefoongesprek op van Robert, waarvan ze schrikt.

Hoe minder ze van deze man zou weten, hoe beter.

Robert op mysterieuze reis naar het buitenland - Hoofdstuk 20

Langzaam werd ik wakker, opende mijn ogen en ik besefte dat ik diep geslapen had. Hoe laat zou het zijn?
Oeh... Waarom had ik ook geen horloge om gedaan! Als eerste keek in naast mij, maar Robert lag er niet meer. Ik stond op en liep naar mijn handtas om mijn mobiel te pakken, 11:30 las ik op de display. Ik had acht uur geslapen.

Met die gedachte liep ik slaapdronken richting de badkamer, ik moest plassen. Ik hoorde in de verte wel een stem uit de woonkamer komen en het klonk alsof Robert aan het telefoneren was. Het klonk als een behoorlijk heftig gesprek.

Mijn nieuwsgierigheid deed de slaapkamerdeur openen en ik hoorde Robert kwaad zeggen 'Liquideren die klootzak! Als hij denkt de zaak te kunnen besodemieteren achter mijn rug om, dan mag je hem laten voelen wie hier de leiding heeft. Je zorgt er maar voor dat het eruit ziet als een ongeluk’. Ik schrok. Ik wilde niet weten over wie hij het had en waar het over ging. Ik deed snel zachtjes de slaapkamerdeur weer dicht.

Hoe minder je weet van deze man Val, hoe beter, dacht ik met het gevoel dat mijn hart in mijn keel zat.
Ik probeerde met wat ik net had gehoord zo snel mogelijk uit mijn gedachten te wissen. Zou ik mij nu snel gaan douchen, vroeg ik mij af. Ik had geen zin om in mijn blote kont naar de woonkamer te lopen en aangezien ik ook niet wist hoe lang Robert nog aan de telefoon zou zitten, reikte ik in de inloopdouche naar de kraan om deze vast aan te zetten.

Daarna draaide ik mij nog even om omdat ik een handdoek zocht. Er lag een hele stapel in een betegelde inham, ik pakte de bovenste eraf. De douche was snel warm en stapte onder de grote regendouchekop. Het was heerlijk, alsof ik in een flinke regenbui stond, maar dan een warme regenbui.

Ik genoot van de warmte die over mijn lichaam stroomde. Mijn nek genoot van de masserende stralen en ik merkte dat mijn energie aan het opladen was. Al mijn zintuigen werden wakker geprikkeld door het kletterende water. Terwijl ik zo heerlijk aan het genieten was, had ik niet in de gaten gehad dat Robert blijkbaar de badkamer was binnengelopen, omdat hij ineens in z’n nakie voor mij stond.

‘Zo..., ben je lekker aan het douchen'? Nee rund, dacht ik. Ik stond lekker te douchen voordat jij binnenkwam. Maar dat kon ik natuurlijk weer niet zeggen, dus ik bevestigde het alleen maar door ja te knikken.

Robert pakte mij vast en eiste mijn aandacht. Hij nam wat zeep uit de muurpomp, legde zijn handen op mijn schouders en begon mij in te smeren met een enorme sensualiteit. Hij stopte en knielde, waarna hij mijn enkels, benen, knieën en bovenbenen insmeerde.

Daarna spoelde hij het weer af met water en begon mij te beffen. Mijn borsten reageerden direct op de aanraking van Robert en ik huiverde van genot. Zijn handen gleden later over mijn hele lichaam en hij draaide mij langzaam om, zodat ik met mijn rug naar hem gekeerd stond.

Hij nam nog wat zeep in zijn handen en begon mij weer verder in te zepen. Over mijn rug naar mijn billen en weer omhoog. Hij draaide mij om en keek met een erotische blik in zijn ogen. De waterstralen spoelde mijn ingezeepte lichaam schoon. Voordat ik het wist drukte hij mij tegen de muur en begon mij heftig te zoenen.
Het water stroomde over ons heen en ik voelde mij opgewonden raken van zijn erectie die tegen mijn onderbuik drukte.

Robert tilde mijn been omhoog, waardoor deze om zijn bil klemde en hij nam mij ter plekke. Jeetje, deze man was sterk en ik liet hem maar zijn gang gaan, omdat ik niet tegen hem op kon. Het allerergste van dit alles was dat ik enorm opgewonden geworden was en stond te kreunen van genot. Als een schaap had ik mij, door mijn geilheid, naar de slachtbank laten leiden.

‘Zie je wel dat je het lekker vindt Val'. Toen besefte ik weer dat het fout was en keek hem weer verschrikt aan. Robert zag mijn verschrikte blik en voelde mijn verstarring. ‘Zeg dat je het lekker vindt, zeg het’, beval hij met een harde stem. Ik schrok van zijn geschreeuw en riep met een bibberende stem: ‘Ik ... ik... vind het lekker.'

‘Je bent van mij Val, hoor je'!’ Zijn stem galmde hard door de badkamer. Met die woorden kwam hij klaar en deed nu zijn hoofd tegen de mijne, terwijl hij aan het nahijgen was. ‘Je verdomt het om je echt te geven hè...
je verdomt het gewoon’.

Ik voelde mij weer heel even sterk van binnen. Hij mocht dan wel mijn lichaam gebruikt hebben en misschien, voor heel even had ik mij laten gaan vanwege mijn eigen temperament, maar daar mocht hij het mee doen.
Mijn ziel zou hij niet krijgen.

‘Ik heb toch tegen je gezegd dat ik hier niet uit vrije wil ben Robert,' zei ik heel kalm en wachtte op zijn reactie, maar die kwam niet. Het enige wat hij deed was zachtjes met zijn hoofd nee schudden. Hij liet mij los en begon zichzelf in te zepen. Zonder verder woorden te wisselen wasten wij ons. Ik perste onopvallend zijn zaad weer uit mijn vagina en spoelde mezelf af. Even later deed hij de thermostaat uit. Daar stonden wij dan samen, in de stoom. Het leek even op een sauna.

‘Ga jij maar eerst’, zei hij rustig en deed de deur voor me open. Ik pakte de handdoek en droogde mezelf af. Daarna kwam Robert achter mij aan en deed hetzelfde. Hij gooide even later de handdoek in de hoek. 

‘Ik laat je zo naar huis brengen Val. Er is door het voorval van gisteren iets anders tussen gekomen en dat moet ik nu persoonlijk gaan oplossen. Daarvoor moet ik naar het buitenland en weet niet wanneer ik weer terug zal zijn. Dat kan een paar dagen zijn of een paar weken. Hoe dan ook als ik weer terug ben, neem ik contact op als ik je nodig heb'.

Alsof ik een prijs had gewonnen, voelde ik een scheut van vreugde door mij heen gaan. Ik mocht naar huis, zomaar en hoefde niet nog de rest van de zaterdag en zondagmorgen met Robert door te brengen.

‘Is goed Robert, dank je.' Het enige wat er direct door mijn gedachten ging was:  blijf vooral een paar weken weg en met een beetje mazzel kom je helemaal niet meer terug. Dan hoef ik in ieder geval niet meer op commando op te komen draven. Ik wenste bijna dat Robert iets zou overkomen, zodat hij nooit meer terug zou komen en mij nooit meer als zijn ‘seksslaaf’ zou behandelen.

Robert pakte mijn gezicht zodat ik hem moest aankijken. ‘Toch zal ik je een keer breken Val, dit weekend is gewoon heel verkeerd begonnen. Als het gelopen was zoals ik het mij had voorgesteld, dan weet ik zeker dat jij nu niet zo kil tegen mij zou doen als nu'.

Verdomme, moest hij nodig zeggen, dacht ik. Gisteren was hij zelf de ijskoning. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Maar ik liet hem maar praten, over een uurtje zou ik weer op weg zijn naar mijn eigen huis en had ik weer de tijd voor mijzelf.

Nadat ik me had aangekleed en opgemaakt, pakte ik mijn koffertje weer in. Ik liep naar de woonkamer en hoorde Robert in gesprek met zijn chauffeur Theo. ‘Prima, dan zal ik Valerie zo naar beneden begeleiden’ en hij hing op.

Robert draaide zich naar mij om en keek met een lege blik. ‘Val… ik… ik kan je niet vertellen waarom ik weg moet. Op dit moment vertrouw ik bijna niemand meer en ik moet ze laten zien wie de baas is'. De lege blik had met die zin plaatsgemaakt voor felle ogen.

‘Robert,' zei ik voorzichtig, ‘je bent mij geen uitleg schuldig en feitelijk wil ik helemaal niet betrokken worden in jouw wereld. Dat heb ik je nu al een paar keer proberen duidelijk te maken.' Robert knikte alleen maar.

‘Kom, ik breng je naar beneden, daar staat Theo klaar met de auto. Hij brengt je naar huis’. In de lift pakte Robert mij ineens in een stevige omhelzing vast en fluisterde in mijn oor: ‘verdomme, ik kan ook nooit normaal…’ Hij brak zijn zin af omdat de lift beneden stopte. Hij liet me los en pakte mijn trolley op. ‘Kom’ en we liepen naar de Mercedes.

Ik begroette Theo en hij hield de deur voor mij open. Voordat ik instapte keek ik nog een keer naar Robert.
‘Dag Robert.' Robert schudde zachtjes met zijn hoofd. ‘Dag Valerie, tot hopelijk snel’. Ik reageerde niet meer en was blij dat Theo de deur dicht had gedaan.

Onderweg gingen er veel gedachten door mijn hoofd. De kinderen zouden zondag begin van de avond pas weer thuiskomen, dus was het voor mij een mooi moment om alles nog een keer de revue te laten passeren en het te analyseren, voor zover dat tenminste mogelijk was.

Er gingen een paar weken voorbij en ik had altijd wel ergens in mijn achterhoofd dat ik zo maar gebeld kon worden door Robert. Het was toch een soort sluimerende onrust wat in mij spookte. De vraag was, wanneer zou ik gebeld worden en moest ik weer acte de préséance geven voor meneer? Ik concentreerde mij zoveel mogelijk op m’n werk en mijn dochters.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg? Als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluiter van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos