Elektrisch vervoer (2)

Als pelgrims op zoek naar onderdak. Tja, daar stonden we dan. Gelukkig nog wel met frisse moed. Zo snel laten wij ons er niet onder krijgen.

Manlief had gelukkig een lijst uitgeprint met daarop alle snelladers. We hadden echter al geconstateerd dat ons bereik 18 km was en dat de dichtstbijzijnde snellader 22 km verder was.

Lijkt niks, 4 km, maar 4 km duwen is niet zo aantrekkelijk. Helemaal niet als het regent.

 

Plan B

Gelukkig zit er in de ‘TomTom’ van de Leaf een programmaatje waarin alle laders en snelladers programmeerd zitten. Dus even intikken: ‘zoek dichtstbijzijnde lader’ en hopla, daar verschenen er verschillende op het scherm.

Op naar het centrum van Amersfoort. We hadden inmiddels een plan B bedacht dat luidde als volgt: 1. naar de dichtstbijzijnde gewone lader, 2. een uurtje opladen, 3. we zouden dan genoeg marge hebben om het tot de snellader te redden, 4. half uurtje aan de snellader en 5. naar huis.

Oké, dat kostte dan 1,5 uur extra, maar dat moest dan maar, daar maakten we ons niet druk om.

Op zoek naar een laadpaal

De ingebouwde TomTom (heet anders, maar ik weet niet hoe) zou ons feilloos naar de accu-oplader dirigeren. In theorie. We moesten naar centrum Amersfoort, is op zich geen straf. Wel als daar waar de lader hoorde te staan, niets stond. Foutje, bedankt. Gelukkig stond er in dat mooie systeem nog een andere lader.

Op pad maar weer, verder het centrum in. Na drie rondjes om de kerk vonden we eindelijk de lader. Het was inmiddels bijna vijf uur, de kinderen begonnen een beetje te protesteren en ik moest heel erg nodig naar de wc (tja, de leeftijd hè).

Manlief sloot de Leaf aan de oplader aan en wij gingen op zoek naar een warm plekje voor een sanitaire stop en iets voor de maag. Hoewel we een heerlijke lunch achter de kiezen hadden, kregen we toch wel trek. 
Mijn handtas, met daarin altijd wat lekkers had ik voor de gelegenheid thuis gelaten (maar daarover later meer).

Warme kroeg

We waren nu op punt 2 van ons actieplan beland. We hadden dus een uur te overbruggen en gingen op zoek naar een gezellige en vooral warme kroeg. Ik had wel zin in een glas rode wijn. O ja, vergeten te vertellen: omdat verwarming stroom kost en we heel zuinig de resterende stroom moesten doen, had manlief de verwarming uitgezet. We hadden, of beter gezegd dochterlief en ik, het gewoon koud.

Als pelgrims op zoek naar onderdak

Ik vind Amersfoort normaliter een gezellige stad, ik ben er al een paar keer geweest. Op nieuwjaarsdag was echter alles dicht, alles. Het was er donker, verlaten, winderig en het begon te regenen. We voelden ons pelgrims, op zoek naar warmte en voedsel. Rillend en hongerig liepen we door de verlaten straten. Ik moest steeds nodiger plassen en was op zoek naar een stuikje.

Niet alleen was alles dicht, er waren ook geen bomen en struiken te bekennen. In gedachten zag ik me al in een donker hoekje op mijn hurken zitten (en nog verder doordenkend zag ik me al gearresteerd worden voor wildplassen).

En toen was daar een filiaal van McDonalds, we waren gered. Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn met de aanblik van deze fastfoodketen. Die hebben niet alleen toiletten, maar ook warme cappuccino’s en de onvermijdelijke hamburgers.

Honger maakt rauwe bonen zoet en dan is zo’n burger toch wel lekker. Manlief, vegetarisch, nam alleen wat te drinken. Over anderhalf uur zijn we immers weer thuis en in de koelkast lag ons avondeten op ons te wachten (zie punt 5 van ons actieplan).

Murphy’s Law

Na een uurtje trotseerden we de kou weer en gingen richting auto. Bij de auto aangekomen bleek dat Murphy’s Law in werking was getreden. De oplader had ook een vrije dag c.q. was niet goed aangesloten c.q. manlief was vergeten dat hij er een timeslot op had gezet. Hij had het timeslot zo ingesteld dat de auto pas vanaf 22.00 uur bij gewone laadpaal opgeladen kan worden.

Nachtstroom, snap je wel, dat is goedkoper. Maar ook als voorzorgmaatregel. Zo konden nooit op één en hetzelfde moment én de accu-oplader én de wasmachine én de kookplaat én de tv in gebruik worden genomen. Op kortsluiting zit niemand te wachten, stel je voor dat je zonder stroom komt te zitten. Slim bedacht, maar daar hadden we nu niets aan. We waren ruim een uur later niets opgeschoten.

Resumerend

  • Bereik 12 km
  • Dichtstbijzijnde snellader: 22 km
  • 2 uur na vertrek waren we pas c.q. nog steeds in Amersfoort
  • Tijd dus voor plan C (maar dat stond niet in de mooie autobrochure)

Aangezien de auto niet ver meer kon rijden, hadden we wederom tijd om onze zonden te overdenken en om plan C in elkaar te gaan zetten.

Wordt vervolgd.

FemNa40