Anders…

Door mijn werk als pr medewerker van
Clinic Lefever kom ik terecht in een wereld die anders is.

Anders dan ik ken… anders dan ikzelf ben.

 

De wereld van de transgenders. En mijn bewondering en respect groeit hoe meer ik over hen lees en hoor. Eerst dacht ik, maar ik begrijp het niet. Hoe zit dat dan, ik kon geen kaders vinden om alles te plaatsen.

Nu begrijp ik dat dit ook niet de bedoeling is. Wij in Nederland willen alles altijd in hokjes stoppen.
Daardoor hebben we een gevoel van controle. Maar er komen steeds meer ‘anderen’.

Kinderen met zogenaamde stoornissen en kinderen die zich anders voelen dan ze eruit zien. Wat een prachtig fenomeen! Ik bewonder hun kracht om ondanks alle enorme obstakels die ze tegenkomen, doorgaan om te worden wie ze werkelijk zijn!

En dat is iets waardoor ik word geïnspireerd! Hoe goed weet jij wie je werkelijk bent en waar je voor staat.
Durf jij te zeggen wat je werkelijk gelooft? En wat voor jou waardevol is?

Ik ben zo dankbaar dat ik door mijn werk dit mag ervaren. En in een wereld terecht kom met enorme potentie, kracht en liefde.

Ouders

Als moeder hoop je als ze klein zijn, dat ze passen in het sociale plaatje. Want je wilt niet dat ze ongelukkig zijn. Dus hoe beter ze zich kunnen aanpassen hoe makkelijker ze het hebben en jijzelf ook als ouder!

Maar dit hele sociale plaatje verdwijnt langzamerhand. En dat is maar goed ook! Want het gaat erom dat je jezelf durft te zijn. En je eigen weg durft te gaan. Wat een ander er ook van denkt of vindt.

Ik hoop dat jonge ouders van nu de wijsheid vinden om hun kinderen te laten ontwikkelen zoals zij dat willen en voelen en de bescherming en liefde geven die ze verdienen. Dat ze bevestigd worden in wie ze werkelijk zijn en leren vertrouwen op hun eigen hart.

Moed

Ik was laatst in een winkel en toen zei een jonge dame achter de kassa luidt en duidelijk. Ik ben bi-seksueel.
Ja dat klopt! Het gaat mij er niet om of het een man of een vrouw is, het gaat mij om de persoon! Wow dacht ik,
die durft en ze straalde!

Wees jezelf

Ik ben opgewonden als ik kinderen tegenkom die helemaal uit de toom vallen. En zijn wie ze zijn. Daar word ik blij van. Ook al weet ik niet altijd hoe ik hiermee moet omgaan. Dat is ook een proces. We zijn niet langer man of vrouw, slim of dom, knap of lelijk.

We zijn unieke mensen met mannelijke en vrouwelijke eigenschappen. Laten we ophouden elkaar in hokjes te willen plaatsen en met een open mind van elkaar genieten!

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Gerelateerde artikelen

42 en oma!

Door:

21 jaar oud was ik toen mijn dochter geboren werd. Oprecht het mooiste wat ik mocht ervaren. Ja, ik was jong en compleet naïef. Als ik toen wist wat ik nu weet had ik heel veel dingen anders gedaan.

Lees verder

FemNa40