Niet meer single in the City

Ja ik wil!

Op een ochtend zeg ik tijdens het ontbijt tegen E.: ‘wil jij….’ ‘Ja!’ riep hij meteen voordat ik mijn zin goed kon beginnen. Hij voelde het al aankomen, zei hij.

’Ja ja ja graag,’ was zijn antwoord nogmaals, terwijl hij mij optilde en mij stralend aankeek in zijn gestreepte boxer. Ik mompelde nog wel dat we wel afspraken moesten maken over financiën, huishouden en het allerbelangrijkste: zijn kind.

 

 

E. heeft een zoon van 11 uit een eerder huwelijk. Ik heb zelf geen kinderen, maar ben wel dol op ze. Daardoor heb ik er ook goed over nagedacht toen ik E. vroeg om bij mij te komen wonen. Dat is toch ingrijpender dan dat je met ‘z’n twee bent’.
Door ons samenwonen zet ik ook de deur voor zijn zoon open, die daardoor ook onderdeel gaat uitmaken van ‘dit huishouden’. Ik vond dat zijn zoon moest bepalen wanneer hij mij voor het eerst zou ontmoeten.

Kennismaking

Dat was dus meteen de volgende dag. Voor het eerst in mijn leven was ik nerveus om een kind te ontmoeten. Dat heb ik niet eerder gehad, omdat kinderen mij gelukkig ‘vet cool’ vinden.

Ineens zit je met zijn drieën te eten aan de keukentafel: pasta met kaas en een ijsje in plastic, met een kauwgombal onderin,
als toetje. Ondertussen hebben vader en zoon het over de ingewikkelde levels in ‘Warcraft’ en staat Nickelodeon keihard op. Zijn zoon is al een aantal keer geweest en ook blijven slapen. Inmiddels heb ik daardoor stilletjes leren vrijen in plaats van de buurt bij elkaar te gillen.

Ik hou van je

Verder ben ik sinds lange tijd weer wezen midgetgolven, eet ik Ben & Jerry ‘Cookie Dough’ en sta ik op zondagavond buiten te voetballen in plaats van zomergasten te kijken. Ook laat hij mij op Youtube een filmpje zien waarop Prinses Beatrix iedereen bedankt en zegt dat Nederland verder de tyfus kan krijgen.

Zijn zoon en ik klikken goed en als ik dan het blije gezicht van E. zie, dan smelt mijn hart. Toen hij zag dat het ijs tussen zijn zoon en mij was gebroken tijdens het midgetgolf, met zijn club in zijn hand, keek hij mij intens gelukkig aan en zei uit de grond van zijn hart: ik hou van je.

Een baby?

Ik merk ook dat het samenwonen mij makkelijk afgaat. Soms werd er weleens tegen mij gezegd: zal nog wennen voor je zijn als je samenwoont en niet meer je  ‘eigen domein' hebt. Ik merk dat ik daar helemaal geen last van heb. Misschien komt het ook wel omdat ik E. al veel langer ken, waardoor je bepaalde, soms gênante fases, overslaat.

Het is allemaal relaxed, we koken en tutten wat af in huis. Dat hij meekijkt over mijn schouder als ik een keer ‘mag’ koken, ben ik ook al aan gewend. Dat ik achter hem aanloop en de klussen opsom die hij nog moet doen, is hij weer aan gewend. Dusdanig dat hij ze ook vergeet.

Als hij weer zit te mopperen op de maffiapraktijken van de Albert Heijn, komt dat bij mij niet meer zo binnen. En het herhalen van mij over gedrag van mijn vriendinnen, hoort hij ook zogenaamd begrijpend aan.

Zoals je hoort rooien we het prima samen. Zo prima dat E. op een dag tegen mij zegt: ‘schat als jij nog een kinderwens hebt, dan wil ik daar best voor gaan hoor...' Deze zin kwam wel bij mij binnen. ’Ja, als jij dat wil dan ga ik daar graag in mee. Ik zou nog wel meer kinderen willen. Ook dat is iets wat wij samen doen en dat komt echt niet alleen op jou neer hoor, denk er maar even over na.'

Nou lieve E. dat ga ik ook zeker doen. Vooropgesteld dat het je gegeven moet zijn om kinderen te mogen krijgen, is dit iets wat mij overvalt. Geloof dat ik hier toch wel een glas pinot Grigio bij nodig heb om het te laten bezinken.

Serieus of grap

Meent E. dit nou echt? Zegt hij het in een vlaag van verliefdheid? Wij samen een kind? Op je 40e ’s nachts eruit en op stiletto’s lopend achter een nude kleurige bugaboo? Ik ga hier toch even goed over nadenken.

Het resultaat daarvan en hoe het verder gaat, kun je blijven volgen via mijn gloednieuwe Facebook-pagina. Om nog een tipje van de sluier op de lichten staat ook lover (blog I en meer) onverwachts op een romantische zaterdagavond voor mijn deur. Zelfverzekerd drukt hij hard en lang op de bel, zoals altijd. Dus ga nu gauw naar facebook of twitter.

FemNa40