‘Ik ben vooral nieuwsgierig naar je roman'.
Xandra kijkt me indringend aan.

‘Hmm.’ Ik knik. Leuk om te horen, dat wel. Maar de tijd die ik besteed aan bloggen gaat natuurlijk ten koste van het redigeren van mijn manuscript.

‘Waarom moet je elke week bloggen?’ Die vraag stel ik mijzelf nooit.

Zo kies ik - Hoofdstuk 15

Maar door de manier waarop zij die gevreesde vraag stelt, ga ik er als vanzelf over nadenken. Ooit heb ik besloten wekelijks te bloggen. Omdat ik het leuk vind en denk dat ik iets te melden heb. Mensen verheugen zich op mijn blogs, hoor ik. Ik wil hen natuurlijk niet teleurstellen.

Aan de andere kant zijn er steeds meer mensen die vinden dat ze wel heel erg lang op mijn roman moeten wachten. En die wil ik ook niet teleurstellen. Dus ga ik harder werken. En efficiënter. Want kiezen, daar houd ik niet van.

Overdenken

Dan ontmoet ik Xandra. Die mij dus vraagt waarom ik niet al mijn energie in mijn roman steek. Zodat het een beetje opschiet. Tja…

De avond ervoor. Mijn leesgroep hier in het dorp. We bespreken ‘Vele hemels boven de zevende’, van
Griet op de Beek. En zijn unaniem van mening dat dit niet echt literatuur is, wel knap geschreven, maar er mist iets. Vinden wij.

En de avond erna. Ik overdenk de leesgroep en vraag me af wat ik zelf wil schrijven: een makkelijk leesbaar boek met een niet al te moeilijk verhaal of meer diepgang en gelaagdheid? Zodat mensen wat moeite moeten doen om het te begrijpen en de boodschap wellicht beter blijft hangen? Dat ze er iets van leren en gaan nadenken over hoe ze zelf in het leven staan?

De vraag stellen is hem beantwoorden. Ik ga voor de diepgang en de gelaagdheid, ik wil literatuur. En dan schiet mij een schrijfweek te binnen met Lex Jansen (eerder van de Arbeiderspers) inclusief een Masterclass van Arthur Japin.

Zijn boek ‘Maar buiten is het feest’ is een van mijn grote voorbeelden. Ik check mijn agenda en meld me aan. Vanmiddag had ik al het eerste telefoongesprek met Lex. Helemaal blij.

Doen

Nu nog een blogje versturen, deze dus. En wie weet komt er straks een keer een week zonder blog. Omdat mijn manuscript belangrijker wordt/is. Dat dat maar even gezegd is.

O ja en er kunnen nog meer mensen mee, eind februari, naar Frankrijk.