Alles kan! En alles kan geschreven worden. Dan is het dus mogelijk om een blog om te bouwen tot een kort verhaal.

Lees verder

Ik ben niet zo goed in wachten. Wachten bijvoorbeeld tot het uitgevers behaagt mij te laten weten wat ze van mijn manuscript vinden.

Lees verder

Er kan best wel eens teveel van mij zijn en andere keren te weinig. Meestal is het teveel trouwens.

Lees verder

De uitgever die ik als derde benaderde, stuurde mij vorige week mijn tweede afwijzing.

Lees verder

Een verhaal moet kloppen, hoe onwerkelijk de werkelijkheid soms is.

Lees verder

Als je wilt weten waarom mensen doen wat ze doen, stuur ze dan naar een coach.

Lees verder

Waar ik het over heb? Mijn schrijfgroep gaf dinsdagavond feedback op de tweede versie van mijn inzending voor de Grote Lowlands Schrijfwedstrijd.

Lees verder

Wil jij ook zo graag anderen veranderen? Nee? Nou, ik wel.

Lees verder

Winnen geeft naamsbekendheid en dat is best handig voor een debuterend schrijver. Maar wat onderscheidt het winnende verhaal van het niet-winnende?

Lees verder

Mensen reageren soms vrij voorspelbaar. Het ene gedrag lokt het andere uit.

Lees verder

Comfortabel en gevaarlijk, het lijken tegenstellingen. Toch gaan ze heel goed samen.

Lees verder

Ken je dat? Heel veel te doen, maar waar te beginnen?

Lees verder

Nee, ik ga het niet doen. Echt niet, deze keer niet.

Lees verder

Mijn kinderen willen met mij op vakantie. Alleen,,, zonder jou. Au!

Lees verder

Dilemma, niet levensbedreigend, maar toch, dilemma: waar zal ik het eens over hebben?

Lees verder

De mensen bij Stichting De Hofstede staan ver van de arbeidsmarkt af zoals dat heet en kunnen niet ‘normaal’ functioneren.

Lees verder

Net als ieder ander heb ik vele kwaliteiten, wachten valt daar echter niet onder.

Lees verder

Hoe staat het met je creativiteit? Durf je de gebaande paden te verlaten?

Lees verder

Schrijven is schrappen, alles wat eruit kan gaat eruit tot alleen de kern overblijft. Daar gaat het om, de kern.

Lees verder

Doe jij wat je wilt? Of heb jij ook nog onvervulde dromen op de plank liggen?

Lees verder

De zaak omdraaien kan heel nuttig zijn; eens aan de andere kant gaan staan en kijken wat er gebeurt ook. Doe jij dat weleens?

Lees verder

Ik doe het wel / niet / wel / niet / wel… Je gaat toch niet bloggen over je afwijzing?

Lees verder

Ik heb verloren. Vloog er in de eerste ronde meteen al uit. Nou ja zeg. Denk je dat je goed bezig bent, denkt een ander er heel anders over...

Lees verder

Of ik even wil tekenen. Anders stoppen ze met de verkoop van mijn boeken. Nou ja zeg!

Lees verder

Had ik het vorige week nog over haastige spoed, nu vraag ik mij af hoe je dat doet: niks doen. Dat is namelijk best lastig voor een ongeduldige perfectionist.

Lees verder

Haastige spoed is zelden goed. Hoe vaak heb ik dat al gehoord? Meestal pas als het te laat is natuurlijk.

Lees verder

Vraag mij waar ik goed in ben en ik benoem wat beter kan. Dáár ben ik namelijk goed in, in ramp-reflectie.

Lees verder

Als je niet kunt kiezen, wordt een keus al snel een dilemma. Ik kan niet kiezen en heb drie dilemma’s.

Lees verder

Zaterdagmorgen half acht, klaar voor vertrek naar Driebergen voor een dag met boeiende workshops. Ik vraag mijn lief wat hij vandaag gaat doen.

Lees verder

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Die boodschap heb ik van huis uit meegekregen. Dus ben ik blij als ik mag voorlezen uit eigen werk op het open podium in de bibliotheek van Meppel.

Lees verder

Terschelling, hotel op de duinen. Alweer. De zon schijnt, het strand lonkt, de zee is kalm. Anderen gaan wel. Ik kijk. Ik denk en overweeg. Als ik ga kan ik inspiratie opdoen voor die ene alinea die niet lekker loopt.

Lees verder

Zijn vriendin vindt dat hij nou toch echt naar een coach moest. Na heel wat gemopper gaat hij uiteindelijk overstag en maakt een afspraak voor een coachgesprek.

Lees verder

Wat heb ik ervan genoten, van de kennismaking met Lex Jansen, van onze gesprekken, van zijn commentaren en vooral van zijn complimenten op mijn werk.

Lees verder

Ik kijk nog eens naar het prachtige bloemstukje, vorige week gekregen van mijn schoonzus, voor mijn verjaardag. Wat is het mooi! En wat moet ze er lang mee bezig zijn geweest.

Lees verder

Morgen een nieuw team om te coachen, ik vind het spannend, heb er zelfs hoofdpijn van. Er schijnt onderling van alles te spelen en de teamleider wil graag dat het morgen boven tafel komt.

Lees verder

Overdrijven is ook een vak. Wel leuk trouwens. Tenminste, als je tevens het vermogen hebt en bereid bent om te relativeren, want dat is net zo goed een vak.

Lees verder

Drie weken lang ging het goed. Maar ´t is weer mis. Ik heb verloren van de waan van de dag. Ik word weer opgeslokt door alle afspraken en verplichtingen. Herken je dat? Alle goede voornemens ten spijt.

Lees verder

Meestal doe ik dat niet, nu wel, ik lees twee boeken tegelijk. Nou ja, niet echt natuurlijk, ik ben in twee boeken bezig, me afvragend: waar leer je meer van, van wat je bekoort of van wat je stoort?

Lees verder

De rust van vorige week bleek van korte duur. Ik wil weer opschieten. Want het idee voor mijn tweede roman is geboren, zomaar spontaan en begint steeds vastere vormen aan te nemen in mijn hoofd. Zo gaat dat blijkbaar.

Lees verder

Een cursus Zakelijk Flirten heb ik niet nodig, ik doe dat blijkbaar vanzelf. Niet dat ik dat wil, maar blijkbaar deed ik het altijd wel. Of het lag aan de mannen?

Lees verder

Zo, ik ga het niet meer doen. Ik breek mijn afspraak met mezelf en mijn belofte aan jullie. Want het werkt niet. Voor mij althans niet. Dat je het maar weet.

Lees verder

Een vrouw achter in de zaal roept: 'Dellerig'. Een man voorin zegt glimlachend: 'Ik dacht, dit gaat gezellig worden'.

Lees verder

Soms is het goed om principes los te laten. Bijvoorbeeld als je merkt dat anderen er nogal wat moeite mee hebben. Ga je dan dat principe heroverwegen? En zo ja, in welke mate?

Lees verder

Ben jij wel eens bang? Zonder dat je het durft toe te geven? Nee? Ik wel. En ik doe dan net of ik niet bang ben. In de hoop dat niemand het merkt. Stom, hè?

Lees verder

‘Ik ben vooral nieuwsgierig naar je roman'. Xandra kijkt me indringend aan. ‘Hmm.’ Ik knik. Leuk om te horen, dat wel. Maar de tijd die ik besteed aan bloggen gaat natuurlijk ten koste van het redigeren.

Lees verder

We hebben inmiddels een paar gesprekken gevoerd. Deze ondernemer en ik. En hij heeft al flinke vorderingen gemaakt. Maar af en toe voelt hij zich nog steeds de Benjamin tussen zijn compagnons.

Lees verder

Ben jij wie je denkt dat je bent? En stemt het beeld dat anderen van jou hebben overeen met je eigen beeld? Of heb jij ook blinde vlekken? Net als Lysbeth?

Lees verder

Yes, het is gelukt. Eens in de twee weken neem ik drie dagen vrij om te schrijven, de andere twee en de tussenliggende week zijn voor het coachen.

Lees verder

Afgelopen zaterdag genoten Marian en ik in Hilversum van Schrijf! 2015, een dag vol boeiende lezingen georganiseerd door boekschrijven.nl.

Lees verder

Zo af en toe stuur ik een aansprekende brief naar een bedrijf om wederzijds kennis te maken. En als ik vervolgens langs mag komen, wil ik een onvergetelijke indruk achterlaten.

Lees verder

‘Komt het wel goed met jouw boek', vroeg mijn moeder bezorgd, de dag voor Kerst. Ze hadden mijn laatste, uitgeprinte blogs meegenomen, mijn ouders en thuis op hun gemak doorgelezen.

Lees verder

In het kader van de goede voornemens ga ik mijn efficiency verbeteren. 2015 lijkt me daar een uitstekend jaar voor. Maar waar moet je beginnen?

Lees verder

Roddel jij weleens? Nee? Ik wel. En ik moet toegeven, dat het best heerlijk is, even ongegeneerd roddelen. Erg, hè?

Lees verder

Vol ongeloof kijken ze me aan, nadat ze me die middag tijdens de Open Praktijk Route van www.bewusthoogeveen.nl hebben geholpen. Ik zie ze denken: die is gek.

Lees verder

25 Jaar. In de bloei van haar leven, studerend en plezier makend. Ze is niet meer. Leukemie. Het ging nog een tijdje goed, maar daarna ineens niet meer. En nu is het afgelopen. Onomkeerbaar.

Lees verder

Ze hebben allemaal gelijk. Allemaal, behalve ik. En daar hou ik niet zo van. Ik ben namelijk behept met een bijna onuitroeibare behoefte om gelijk te willen hebben.

Lees verder

Volgende week mag ik met het bestuur van een stichting aan de slag om hun missie en visie aan te scherpen. Zo aan het eind van het jaar, met Kerst en Oud en Nieuw voor de deur, vind ik dat wel een mooi onderwerp.

Lees verder

Ruim twee jaar ben ik al bezig met mijn roman over Lysbeth, Pieter, hun geheimen en de vraag wie je bent als zekerheden wegvallen. Mijn eerste schrijfplan schreef ik zo'n twee en een half jaar geleden.

Lees verder

Wat doe je ’s ochtends het eerst als je de badkamer binnenloopt? Start je met tandenpoetsen? Zo ja, waar begin je dan, links onder, rechtsboven of aan de voorkant bijvoorbeeld? Geen flauw idee? Ik ook niet.

Lees verder

Hoezo, te ambitieus, ik? Ja, waarschijnlijk wel. Het staat er namelijk zwart op wit: ‘Dit gaat je niet lukken, je bent - áls je al binnenkomt bij een uitgeverij - zo een jaar verder voordat je boek er ligt’.

Lees verder

‘Ja hoor, heb ík weer.’ Het liefst duik ik meteen mijn bed in, verstop me onder het dekbed en kom er pas uit als alles opgelost, geregeld en weer normaal is.

Lees verder

Een boek schrijven is één, het aan de man/vrouw brengen is iets heel anders, zelfs als alles via een uitgever loopt. Die je trouwens eerst moet overtuigen van je schrijfkwaliteiten.

Lees verder

Dat telefoontje met mijn moeder was wel héél kort. Ik heb mijn zoon nog niet gebeld. Ik moet nodig mijn dochter bellen. Ik heb nog zoveel te doen. Wie zong dat ook alweer? Als ik nu nog harder werk, dan red ik het.

Lees verder

Het lukt niet. De inmiddels sterk ingekorte eerste hoofdstukken zijn niet spannend genoeg. De boel moet omgegooid. Twee experts hadden mij al verteld dat ik de lezer direct bij de lurven moet pakken. Zal ik luisteren?

Lees verder

Ik was erbij. Jaren geleden alweer. Bij de eerste provinciale beursvloer van Nederland. Een heel bijzondere beursvloer, namelijk voor gesloten beurzen. Maatschappelijk Betrokken Ondernemen noemen ze dat.

Lees verder

Nee, mijn hele manuscript hoeft niet gehalveerd, het overgrote deel heeft vaart genoeg. Maar het begin niet. Ook Mariël schreef dat het even duurde voor ze in het verhaal zat.

Lees verder

Hij die weet wat hij niet weet, weet meer dan hij die niet weet wat hij wel weet. Toch?

Lees verder

Vandaag ga ik het uitproberen: beginnen met de kritiek die ik ook kreeg: ‘Als het niet van jou was, had ik het niet uitgelezen.’ Ik slik. Mijn lief knikt. En dat vindt haar man ook. Daar hebben ze het nog over gehad.

Lees verder

Heb jij dat ook geleerd? Dat bescheidenheid de mens siert? Dat je niet naast je schoenen mag lopen? En dat je ook niet boven het maaiveld mag uitsteken? En toch ga ik me er niets van aantrekken. Nou ja, niets…

Lees verder

Het eerste uitgeprinte exemplaar is terug van mijn snelste proeflezer, voorzien van handgeschreven commentaar, in rood. Allemaal verbeterpunten dus.

Lees verder

Wachten kan ik niet zo goed en afwachten al helemaal niet. Maar zolang mijn proeflezers zich over mijn manuscript buigen, staat me niet veel anders te doen.

Lees verder

Maar liefst acht proeflezers heb ik benaderd. Acht mensen die straks iets vinden van mij en mijn schrijverij. Dat heb ik ze gevraagd namelijk, om mijn manuscript te beoordelen.

Lees verder