Zo schrijf ik. Afgelopen zaterdag genoten Marian en ik in Hilversum van Schrijf! 2015, een dag vol boeiende lezingen georganiseerd door boekschrijven.nl.
In de ochtend gingen we onder andere, onder begeleiding van schrijfcoach Inez Risseeuw, aan de slag met het verzinnen van een personage.
Lastig in een zaal met 400 mensen en ik vond mijn personage dan ook maar niks.
Badjas - Hoofdstuk 13
In een van de middaglezingen vroeg schrijver/schrijfcoach David Mulder ons een eigen vervolg te schrijven op de eerste zin uit zijn net verschenen boek. Mijn pen vloog over het papier zonder me te storen aan die 400 mensen en trots las ik even later mijn verhaaltje voor aan Marian: ‘Marcus stond naakt in de gang, druipend van het douchewater (dit is dus nog van David, nu kom ik).
'Twee vrouwelijke agenten deden hem handboeien aan, waarna zijn moeder nog snel een badjas over zijn blote lijf drapeerde. Ze knoopte de ceintuur opzij vast, als was het een dwangbuis. De lege mouwen hingen er slapjes bij. Marcus sloeg zijn ogen neer en keek naar de groeiende plas op de smetteloos witte vloertegels die nu langzaam geel kleurden. Hij deed een pas naar voren, waardoor de plas zich uitstrekte. De vloer van de gang liep af naar de keuken, net als het vocht.'
En toen was de tijd om. Ik was best tevreden.
Genieten
Beide opdrachten staan voor twee verschillende manieren van schrijven. Je kunt eerst nadenken over personages, plot en structuur, maar je kunt ook meteen beginnen met de eerste zin, mijn voorkeur dus.
Ik schrijf liever spontaan en organisch dan logisch en weldoordacht.
Ik begin gewoon, impulsief en vanuit mijn gevoel en zie wel hoe het verhaal loopt. Dat betekent veel nawerk (klopt alles en past de structuur?) in plaats van veel voorwerk. Is dat handig? Ach, het is zo het is, zo schrijf ik en dat is soms lastig en ploeteren en meestal leuk en genieten.
Bijpassende tegeltjeswijsheid
‘Wie in zichzelf gelooft, hoeft zich nooit te bewijzen. Olaf Hoenson'. Deze tekst, gepost door Marian Palsgraaf van justbeyou.nl, zag ik maandagmorgen voorbijkomen op Facebook. Die houden we erin, dacht ik. Want ik ben d’r zo klaar mee, met mijn geneuzel dat ik en mijn schrijfsels niet goed genoeg zouden zijn.
Zo schrijf ik, spontaan en impulsief. Punt. Heerlijk. En ik ga lekker nog even door tot ik helemaal tevreden ben met mijn manuscript.
Tot volgende week!
