Lieve lezers van mijn thriller ‘Koninklijk Complot,

het mysterie rond de dood van prinses Diana’,

Ik hoop dat jullie met veel plezier de eerste zes hoofdstukken van mijn boek hebben gelezen.

En Pfff... Wat een drukte de afgelopen week. Een week vol leuke en spannende ervaringen die ik zeker niet had willen missen. Maar ook mooie recensies en een prachtige reactie van Ina Brouwer van RTV Oost naar aanleiding van mijn tv interview.

Quote 'De collega's op de redactie waren eerst uiterst cynisch en sceptisch over die fantast! Ik zei: wacht maar af, die blijft wel overeind in de uitzending... Ze hingen aan je lippen! Je boek gaat morgen mee in de weekendtas naar Duitsland.' unquote. Een mooier compliment had ik niet kunnen krijgen.

Zoals eerder aangegeven, is er een heuse prinses Diana lookalike verkiezing. De winnares krijgt de hoofdrol in de boektrailer van mijn boek en wint daarnaast een koninklijk diner voor twee. Je kunt nog steeds meedoen. We hebben de aanmeldtijd nog met twee weken verlengd.

Meld je dus aan voor 1 december via linda@langlevediana.nl. Natuurlijk wel met foto. Inmiddels heeft zich al een aantal lookalikes gemeld.

Vorige week hebben jullie hoofdstuk 6 kunnen lezen.
Vandaag deel ik hoofdstuk 7. Mag ik jullie even voorstellen...

Veel leesplezier en liefs Linda Udo

De leden van het geheime team - Hoofdstuk 7

De volgende morgen is het opnieuw fris, koel en de hemel nog tamelijk donker. Een kille noordwestenwind slaat om de hoeken van de peperdure woningen en vanaf de wateroppervlakte van de rivier de Theems verspreidt zich een kille nevel. Ondanks het vroege uur is er al volop leven in de stad. Zoals gewoonlijk galmt het lawaai van het Londense verkeer door de wijken. De straten zijn vol met mensen die naar hun werk gaan en taxi’s en luxe voertuigen rijden af en aan voor de chique appartementsgebouwen.

Dodi rijdt zijn rode Ferrari de ondergrondse parkeergarage van zijn kantoorpand in het hartje van Londen in. Normaal gesproken zit een van zijn chauffeurs achter het stuur. Zijn vader houdt er niet van dat hij de wagen zelf bestuurt en zonder beveiliging op pad gaat. Maar vandaag heeft hij er behoefte aan om alleen te zijn.
Hij heeft een zwak voor Ferrari’s en op deze winterse ochtend heeft hij er zeker geen moeite mee om aan deze zwakte toe te geven. De kou deert hem nauwelijks.

Dodi parkeert zijn wagen in het voor hem gereserveerde parkeervak. Hij stapt met een zelfvoldane glimlach uit zijn bolide en gaat met de lift naar het kantoor op de negende verdieping. Het is vrijdagochtend half acht en hij is vroeg. De deuren glijden dicht en de lift glijdt omhoog. Zijn gedachten zijn bij de prinses van Wales en de besprekingen die hij straks met de betrokkenen gaat voeren. Hij zal een kier in de geschiedenis openen,
zodat Diana stilletjes en onopgemerkt naar binnen kan gaan, om zo uit haar benarde positie te verdwijnen.

Dodi is altijd al trots geweest op zijn vaardigheid elke situatie, die hij krijgt voorgelegd aan te kunnen. Hij is degene die het plan opstelt. Hij voert de regie. Hij beseft dat hij en de betrokkenen heel secuur te werk moeten gaan. Ze mogen niets, maar dan ook niets over het hoofd zien of enigszins aan het toeval overlaten. Ze doen iets waar de wereld geen weet van heeft. Als ook maar iemand iets ontdekt, komt de hele operatie op losse schroeven te staan en zal de missie moeten worden afgeblazen.

Zijn grootste zorg is wat er met Diana zal gebeuren als iemand achter ‘Mission Escape’ komt. Wat haar motieven ook zijn, het woord voor wat ze van plan zijn, is hoogverraad. Hoogverraad aan het Britse volk, hoogverraad aan de wereld.

Met een lichte schok stopt de lift op de gewenste etage en de deuren glijden geruisloos open. Binnen in het kantoor lijkt het nog donkerder dan buiten. Hij schakelt het alarm uit en met één druk op een knop wordt de hele verdieping verlicht. Dodi heeft nog ruim een uur voordat de anderen er zijn. Hij haalt koffie uit de automaat en loopt ermee zijn kantoor binnen. Behoedzaam laat hij zich wegzakken in een Chesterfield fauteuil, die bij het raam in de hoek van zijn kamer staat opgesteld. Dan begint hij de krant te lezen, in afwachting van de komst van zijn gasten.

Als hij niet veel later op zijn horloge kijkt, is het even na achten. Een onrustig gevoel beklemt hem. Hij vouwt de krant op en loopt naar zijn bureau. Hij trekt de bureaustoel naar achteren, knipt de bureaulamp aan en neemt een dikke dossiermap uit de kluis. Dan pakt hij de mappen uit zijn tas erbij en legt die bovenop het dossier.

Eerst begint hij de verslagen die hij de vorige avond op zijn computer heeft uitgewerkt, door te lezen. Hij laat zijn ogen geconcentreerd over de tekst glijden en leest de woorden achter elkaar door. Zonder onderbreking.
Wat staat beschreven is voor hem duidelijke taal. Het plan dat hij heeft ontworpen, moet in de komende maanden en jaren stap voor stap nader worden uitgewerkt en uitgevoerd.

Hij heeft de verantwoordelijkheid voor de toekomst van de prinses van Wales op zich genomen. En daarmee zet hij niet alleen haar leven op het spel, maar ook zijn eigen leven en dat van iedereen die op de hoogte is.

Dodi zit al ruim een uur in zijn kantoor, als hij een geluid hoort. Hij draait zich met een ruk om. Melissa kondigt John Major aan. Hij begroet zijn bezoeker vriendelijk en reikt hem alvast een leren map aan met daarin het gecodeerde ‘Mission Escape’ dossier.

Major houdt zich als premier van het Britse Lagerhuis voornamelijk bezig met de rapportage aan het Britse koningshuis en dan met name aan Charles. Tevens staat hij Dodi bij. Daarnaast is hij, als het erop aankomt, eindverantwoordelijk. De premier bekijkt de inleiding van het plan met gefronste wenkbrauwen. Zijn leesbril zit in de zak van zijn colbert, maar hij heeft niet de intentie om die op zijn neus te zetten.

Dan gaat de liftdeur opnieuw open. Henri Paul en Trevor Rees-Jones steken hun hoofden om de hoek. Ze zijn druk in gesprek en lachen zelfs. Ze staan zichtbaar te trappelen om in actie te komen. Exact om negen uur zit het complete gezelschap om een grote vergadertafel. Een geheime kring van zeven mannen die zijn uitverkoren om de prinses een nieuw leven te bieden.

De colbertjes van de heren hangen over de rugleuning van hun stoel. De setting heeft iets van een reünie.
Dodi zit aan het hoofd en kijkt de kring rond. Aan weerszijden van hem zitten twee mannen, die door hem persoonlijk zijn geselecteerd. De een is Walter David, directeur-generaal van de researchafdeling van het ministerie van Buitenlandse Zaken, speciaal belast met de evaluatie van de toestand ter plaatse. Van vitaal belang voor de veiligheid van Diana.

De andere man is James Porter, operationeel directeur van een dienst van de MI5 en MI6, twee takken van de Britse Geheime Dienst, die zich uitsluitend met het lot, de taken en het opleiden van de stuntmensen bezighouden. James zit bij de afdeling speciale operaties en is een echte doener met een groots brein.

Direct naast James Porter zit de blonde, goedlachse Danny Nightingale van de Special Air Service (SAS),
een Britse elite-eenheid. Voor de specialisten die voor deze eenheid werken, staat SAS voor: ‘Speed Aggression Surprise’. Hun motto: ‘Who dares, wins’. De SAS voert geheime opdrachten uit rechtstreeks in opdracht van het Britse koningshuis.

Danny, een scherpschutter, is de man die de speciale eenheid van geheim agenten leidt en die ervoor moet zorgen dat de lokale politie geen lucht van deze zaak krijgt. Niet te veel betrokkenen, dat is de regel. Aan de andere kant van de tafel zitten Trevor Rees-Jones, Henri Paul en tegenover Dodi aan het andere hoofd van de tafel, premier Major.

Trevor Rees-Jones is sinds twee jaar de privélijfwacht van Dodi. Hij werd opgeleid bij de Britse elite-eenheid SAS. Als paratroeper voerde hij in Noord-Ierland een aantal commandomissies uit tegen de IRA. Hij heeft het lichaam van een bodybuilder en draagt kleren waarin zijn gespierde torso goed uitkomt. Hij onderhoudt,
in goed overleg met James, het directe contact met de stuntlieden, begeleidt de speciale effecten en neemt de technische details voor zijn rekening.

Henri Paul is Dodi’s rechterhand. Hij is een in Bretagne geboren Fransman. Een loyale, hardwerkende en intellectuele man, die door zijn vrienden de Breton wordt genoemd. Hij heeft een relatie met Laurence Pujol en een stiefdochter Samentha. Door zijn grote, donkere vierkante bril, oogt hij nogal nors. Hij is kalend en heeft een gedrongen gestalte. Hoewel Henri vloeiend Engels spreekt, is de intonatie Frans. Zijn opdracht behelst onder meer het aansturen van de MI5 en MI6 en het bestuderen van de infrastructuur en verkeerssituatie in de omgeving waar het voorval zich af gaat spelen.

Dodi is grondig te werk gegaan in zijn onderzoek naar de geschiktheid en beschikbaarheid van de mannen.
Alle details over de betrokkenen zijn hem bekend. Hij heeft hun doopceel laten lichten door speciaal opgeleide mensen van de geheime inlichtingendienst. Hij kan niets riskeren en realiseert zich dat ze goed moeten zijn opgewassen tegen hun taak. Het zijn door de wol geverfde experts. Mannen die op de kleinste details letten en met wie niet te spotten valt. Hun persoonlijke bagage bestaat uit harde discipline en organisatietalent.

Naast moed, de meest briljante eigenschap die ze bezitten, en scherpe intelligentie. Allen hebben een smetteloze staat van dienst. Dodi kan voor hen instaan, hij weet dat hij de juiste mensen heeft uitgekozen voor de klus. De betrokkenen worden rijkelijk beloond. Zeer rijkelijk! Vijf miljoen pond sterling de man is de afspraak, vooruit te betalen. Het is een beloning waar ze riant van kunnen leven. Het woord beloning heeft altijd iets magisch. De geur van geld maakt mensen inhalig, maar over deze mannen hoeft hij zich niet druk te maken.

Dodi pakt zijn map en slaat hem open. Hij haalt het bovenste blad er uit. Er staan allemaal bekende namen op. Een geheime lijst met namen van betrokkenen. Major, Charles en hij zijn de enigen die deze lijst mogen aanpassen en een naam aan de lijst kunnen toevoegen. De directe betrokkenen zullen één keer per maand bij elkaar komen. En de laatste paar maanden zelfs drie tot vier keer per week.

Er zal de komende tijd heel veel moeten gebeuren, maar hoe lang die periode zal duren weet nog niemand.
Het hangt af van de beslissing van Diana. Want pas als de prinses zo ver is, gaat de operatie echt van start.
Tot die tijd worden echter al wel de nodige voorbereidingen getroffen en zaken in gang gezet.

Dodi loopt de lijst langs en noteert dat allen aanwezig zijn. De mannen zitten verwachtingsvol op het puntje van hun stoel. Allen in dezelfde houding, hun lichaam voorovergebogen en de handen ineengevouwen. Voordat de vergadering begint, moeten de ze eerst een eed van geheimhouding afleggen met betrekking tot alles wat ze over ‘Mission Escape’ te weten komen.

De mannen zweren met twee opgestoken vingers dat ze het staatsgeheim met niemand zullen delen, zo lang ze leven. ‘Nu jullie de eed van geheimhouding hebben afgelegd, zal ik jullie deelgenoot maken van het complot,’ zegt Dodi vormelijk. ‘Wat ik zo ga vertellen, lijkt totaal onbegrijpelijk, niet alleen voor jullie maar ook nog steeds voor mijzelf.’

Vluchtig raadpleegt hij zijn aantekeningen en laat hen nog even in spanning. Een aantal bijlagen, waaronder plattegronden, hangt hij aan de muur. De aanwezigen staren gefascineerd naar hem. Er heerst een gespannen stilte. Dan gaat hij weer zitten en kijkt opnieuw de kring rond. Hij haalt de leren mappen met een volledig gecodeerd archief van ‘Mission Escape’ tevoorschijn en overhandigt ze aan de aanwezigen. Eén voor één openen ze de map en bestuderen de samenvatting van het voorgestelde scenario aandachtig. Het is nog redelijk summier.

Dodi trommelt met zijn vingers op de tafel en steekt vervolgens van wal. Hij kiest zijn woorden zorgvuldig en besluit meteen open kaart te spelen. ‘Mannen, luister goed naar me,’ zegt hij met verheven stem. ‘Meteen ter zake. Het lijkt me goed om maar bij het begin te beginnen.’ Het is voor het eerst dat hij het complete verslag aan de groep presenteert. Hij houdt niets achter. Het hele gezelschap valt stil nu de geheime missie zich in al haar complexiteit ontvouwt.

‘We zullen zo discreet mogelijk samenwerken,’ vervolgt hij. ‘Als iemand, wie dan ook, iets over dit project naar buiten brengt, komt het vroeg of laat bij een geheime dienst terecht, waarschijnlijk de CIA. Daar valt dan niets meer tegen te doen. Daarom moeten we absolute geheimhouding waarborgen.’ Geheel overbodig voegt hij eraan toe: ‘strikte geheimhouding.’ Dodi schraapt zijn keel om het belang van wat hij zegt nog eens te benadrukken. Hij brengt het plan met een verbluffende overtuigingskracht.

‘Nog niet alle details zijn bekend, maar het algemene beeld is wel al duidelijk. De prinses van Wales moet zo snel mogelijk van het toneel verdwijnen en prins Charles denkt aan een ongeluk. Een ongeluk dat in scène moet worden gezet. Er zal geen onderzoek komen en niemand zal ooit weten hoe het werkelijk in elkaar zit.’
Dodi licht de hele zaak nauwkeurig toe, alsof hij het ook aan zichzelf uitlegt.

Niemand durft hem te onderbreken. Hij leidt de vergadering met een uitdrukking van professionele scherpte op zijn gezicht. Hij heeft alle feiten op een rij en heeft de toehoorders volledig in zijn greep. ‘We zijn ons bewust van het vertrouwelijke karakter en de consequenties van ‘Mission Escape’ en garanderen het een en ander zo discreet mogelijk af te handelen,’ zegt Henri Paul. ‘Ik spreek namens alle aanwezigen hier.’

‘Zeer goed, Henri,’ vervolgt Dodi. ‘Nu jullie honorarium, oftewel beloning. Op korte termijn vlieg ik naar Zwitserland om daar diverse bankrekeningen te openen. Daarna neem ik contact met jullie op, zodat duidelijk is bij welke bank en op welke naam het bedrag is ondergebracht. Vanzelfsprekend wordt de eigen naam niet gebruikt. Er wordt ook voor valse papieren op die naam gezorgd, zodat het bedrag van vijf miljoen pond sterling zonder enig probleem kan worden opgenomen.’

Dodi zwijgt even, zodat de mannen de grootte van dat getal tot zich door kunnen laten dringen. Maar geen van hen verbleekt bij het horen van zo’n fors bedrag. ‘Henri, jij neemt na het overleg officiële foto’s van iedereen hier aanwezig. Dat zal niet veel tijd in beslag nemen. Ik wil dat de documenten over een aantal dagen in orde zijn. Ook komt er een rekening om het project te bekostigen. Daar kunnen alleen ikzelf en prins Charles over beschikken.

Ik kom met een complete lijst met uitgaven, waaraan het bedrag besteed moet worden. Als er nog niet vermelde zaken zijn, laat het mij dan weten. Ik wil graag op de hoogte blijven van al jullie stappen.
Tevens wil ik van alle mensen die worden ingezet de namen, adressen en overige gegevens. Met name van de contacten in Engeland en Frankrijk.’

Dodi heeft al een lijst gemaakt van honderd dingen die onmiddellijk moeten gebeuren. ‘Is het geld op wat voor een manier dan ook te achterhalen?’ vraagt Henri. ‘Nee.’ Dodi krabt met zijn hand in zijn nek, iets wat hij altijd doet als hij met een moeilijke beslissing of vraag worstelt. ‘Nee, dat is geen punt waar we ons druk over hoeven te maken. Verder ben ik dag en nacht te bereiken op een speciaal telefoonnummer. Dit nummer wordt alleen aan direct betrokkenen bekend gemaakt. Dát is heel belangrijk: niemand anders mag het nummer in handen krijgen. Niemand.

Verder krijgen jullie allemaal een satelliettelefoon.’ Hij haalt zijn eigen telefoon tevoorschijn en laat het toestel zien. ‘Een satellietcommunicatiesysteem heeft een groter bereik. Het is absoluut noodzakelijk dat jullie dag en nacht goed bereikbaar zijn. Ik zorg ervoor dat het een beveiligde lijn is. Oh... en nog iets. Als ik een van jullie dringend nodig heb, stuur ik een sms-bericht en een tijdstip om te bellen. Gewoon mailen is te gevaarlijk.
Zorg vooral dat je deze telefoon altijd binnen handbereik hebt. Begrepen?’

De mannen knikken bevestigend, nog onder de indruk van de reikwijdte van het plan dat hen zojuist gepresenteerd is. Dodi trekt de telefoon naar zich toe, toetst een nummer van vier cijfers in en luistert terwijl hij een paar keer overgaat. ‘Ja, meneer Fayed,’ zegt een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. ‘Melissa, zou je even hier willen komen?’ Daarna hangt hij op.

Als zijn secretaresse de vergaderruimte binnenloopt, ziet ze er slagvaardig uit. Ze is lang, slank, tot in de puntjes verzorgd en straalt een volmaakt zelfvertrouwen uit. Glimlachend komt ze naderbij. ‘We zouden graag iets willen drinken,’ zegt Dodi tegen haar. ‘Thee, koffie of een frisdrank?’ vraagt ze met een fluwelen stem.

Henri pakt zijn bril en legt zijn pen voor zich op tafel. Zijn favoriete drank is Cola Light. Als hij zijn bril op zijn neus heeft geduwd, laat hij zijn blik op haar rusten. Hij betrapt zichzelf erop dat hij zijn ogen niet van de mooie Melissa kan afhouden. Ze heeft een verleidelijk gezicht. Haar fijne trekken en de vrolijke lach die haar gezicht doet stralen, bezorgen hem kippenvel. Haar lippen zijn licht met lipstick aangezet.

Hij volgt haar bewegingen. Ze heeft een volmaakt en sensueel lichaam met flinke ronde borsten en strakke billen. Hij neemt haar van top tot teen in zich op. Melissa is een bijzonder aantrekkelijke jonge vrouw van tweeëndertig, gekleed in een smaakvol, lichtroze ensemble van Chanel. Haar kleding is net diep genoeg uitgesneden om de zachte aanzet van haar borsten te tonen.

Ze werkt al geruime tijd voor Dodi. Ze is snel van begrip, vindt hij. Ze is zijn steun en toeverlaat en hij kan van haar op aan. Toch laat hij haar in het ongewisse over deze belangrijke, maar bovenal riskante opdracht.
Zo weinig mogelijk betrokkenen, dat is de afspraak. Dodi kijkt geduldig toe terwijl Melissa de gewenste consumpties serveert. ‘Is alles verder naar wens, meneer Fayed?’ Dodi knikt bevestigend en bedankt haar.

De ogen van Henri volgen opnieuw haar gestalte. Op zijn gezicht tekent zich teleurstelling af wanneer ze de ruimte verlaat. Terwijl het getik van haar hakken wegsterft, zet hij zijn bril af en focust zijn aandacht weer op de opdracht. Dodi richt zich opnieuw tot de aanwezigen. Hij spreekt over de enorme verantwoordelijkheid die de mannen vanaf nu met zich meedragen en vervolgt zijn betoog met een aantal belangrijke details. Het is opnieuw stil in het vertrek.

‘Voordat jullie het verslag verder lezen, deel ik alvast mede dat de prinses nog enige bedenktijd wenst. Ik ga ervan uit dat dit, gezien de situatie met betrekking tot haar huwelijk met Charles, niemand verbaast.’ Op de gezichten van de mannen is een spoor van teleurstelling te lezen. Dodi doet alsof hij het niet merkt en begint systematisch, hardop denkend, de mogelijkheden die in het scenario worden genoemd, na te lopen. ‘Wat vinden jullie tot dusver van het plan? Verdient het jullie goedkeuring?’

Rond de tafel klinkt gemompel. De reacties zijn verdeeld. Dodi staat langzaam op als het geroezemoes minder wordt. ‘Heel goed. De problemen waarvoor we ons gesteld zien,’ zegt hij nadrukkelijk, ‘zijn enorm groot en de reikwijdte van de beslissing van de prinses van Wales valt nu nog nauwelijks te overzien. Ik stel voor dat we onze bijeenkomst over enkele weken voortzetten. Ondertussen kunnen we nadenken over wat er is gezegd en wat er in het verslag staat vermeld.

Om dubbele werkzaamheden te voorkomen, worden we tijdens de bijeenkomsten op de hoogte gehouden van wat ieder heeft gedaan. Bij voorkeur in de vorm van een kort verslag, uitgewerkt op papier. En het spreekt voor zich,’ vervolgt hij, ‘dat deze informatie nooit in verkeerde handen terecht mag komen. We werken zoveel mogelijk in codetaal. En als alles achter de rug is, moet al het bewijsmateriaal direct worden vernietigd.’

De mannen zwijgen. Ze beseffen heel goed dat, als er iets over deze zaak naar buiten komt, de hel los breekt. Dodi zegt toe zo spoedig mogelijk met een aangepaste versie van het verslag en een datum voor de volgende bijeenkomst te komen. De geheimzinnige vergadering gaat over in een smakelijke lunch en krijgt veel weg van een gezellig feestje.

In de tussentijd fotografeert Henri alle aanwezigen afzonderlijk voor de nieuwe paspoorten. ‘Dit is wat je noemt een productieve ochtend.’ Met die woorden sluit Dodi de bijeenkomst af. ‘Mission Escape’ is geboren. Vanaf nu worden er valse sporen uitgezet en valse papieren ontwikkeld.

Wordt vervolgd...

Natuurlijk vind ik het leuk als je een reactie wilt achterlaten. En heb je een vraag, dan zal ik daar altijd op reageren. Meer informatie over mijn boek vind je op www.langlevediana.nl of op mijn Facebookpagina https://www.facebook.com/koninklijkcomplot Reacties op mijn blog kun je sturen naar info@femna40.nl of naar linda@langlevediana.nl