Ik werkte ooit in een restaurant waar we
‘Salade Gésier’ op de menukaart hadden.

En dat is nou typisch zo’n gerechtje dat bij velen een rillerig ‘huuuu’ oproept, maar dat bij de liefhebber meteen het water in de mond doet lopen.

Na het bestellen van dit ultieme vakantievoer zit die laatste groep vaak verlekkerd en handenwrijvend op de komst van het bordje te wachten. Ik zie hun herinneringen als wolkjes boven hun hoofden zweven.

Zonnige lunches op Perigordse terrassen, romantische diners bij kaarslicht en koperen pannetjes op oubollige kachels in pittoreske restaurantjes. En ik vind dat zo tof! Dat een gerechtje onze gedachten via de zintuigen kan terugbrengen naar een tijd, een plek, een persoon. Een reisje op een bordje: dat is nou beleving.

Daarom gaan we vandaag op reis met de Salade Gésiers!

Eerst even een lesje anatomie. De spiermaag is één van de twee magen die een eend heeft. In deze maag wordt het voedsel met zand en grind vermalen zodat het makkelijker door de darmen opgenomen kan worden.
Nog gaver klinkt het volgens The American Heritage Dictionary:

giz·zard n. 1. A modified muscular pouch immediately behind the stomach in the alimentary canal of birds, having a thick lining and often containing ingested grit, which aids in the mechanical breakdown of seeds before digestion.

Zo. Dan weet je nu meteen of je bij de ‘huuuu’-groep hoort.

Moeilijk online een recept te vinden

Er zijn online echt niet normaal veel recepten voor de Salade Gésiers te vinden en tot mijn grote vreugde hebben ze allemaal de moeilijkheidsgraad ‘eenvoudig’ of beginnersaanduiding. En zoals dat met reizen gaat:
het vertrekpunt is vaak hetzelfde: kropsla, walnoten en de gésiers.

Vandaag voegen wij daar een gekookt eitje en tomaat aan toe, maar ik vond ook variaties met ui, spekjes, haricoverts, kastanjes, peterselie, champignons en pijnboompitjes. De vinaigrette is ook al zo fijn basic: balsamico- of wijnazijn, met mosterd, walnootolie of olijfolie, soms met knoflook of basterdsuiker.

Die van mij hussel ik lekker lui met de Franse slag in elkaar en dat blijkt - in dit geval tenminste - een succesformule. Bordje met salade, ei, walnoot, tomaat en dressing klaar? Gebakken eendenmaagjes opgeschept? Vergeet dan niet een heel klein beetje eendenvet uit de pan over het geheel te gieten. #guiltypleasure.

Et voila: we zijn door de douane

Daar gaan we dan. Mmmm en opstijgen doen we! Een hapje, een slokje en mijn gedachten gaan meteen naar de opgedekte tafel onder de parasol, naar de teakhouten stoeltjes met blauwgeruite kussentjes op het vlonder voor ons Asterix-en-Obelixhuisje in Plazac.

De zon staat hoog aan de hemel, een hond blaft loom op het erf van de buren, in het dal scharrelen van die bruine lavachequiries en zomerbijen zoemen tussen de ons omringende varens. Alles klopt aan mijn reisje. Smaak, geur, mondgevoel, ultiem genieten.. Als Nien in Frankrijk. Missie geslaagd.

Bon voyage et bon appetit!