De paddestoel

Een zuchtje… Ja, soms denk ik dat een paddestoel een heel zacht, bijna onopgemerkt zuchtje van Moeder Aarde is.

Een aantal dagen geleden was ik in het bos voor de dagelijkse wandeling.

Ruim 2 uur in een zee van stilte, de eerste kleuren van de herfst gemarkeerd door een strakke lucht en de zon die tussen de blaadjes ruimte zoekt.

 

Opeens hoorde ik een geluidje, een ‘poefff'’, zacht maar duidelijk: p o e f f f… Nieuwsgierig als een kind zocht ik waar dat geluid vandaan kwam. Op de grond, gecamoufleerd onder gedroogde blaadjes, zag ik een heel klein eekhoorntjesbrood. Zojuist geëxplodeerd in zijn volle kracht en schoonheid.

Perfect van proportie, stevig en gezwollen, een witte en solide steel met een hoedje er bovenop, vast en zeker in evenwicht. Wat een beauty! Zo klein en lief, een cadeautje van de natuur. Met veel aandacht heb ik het paddestoeltje geplukt en in één van de zakken van mijn broek gedaan.

Delen met dochter

Eenmaal thuisgekomen heb ik die vrucht van de Aarde op een bordje gelegd en beschermd met een vochtige doek. Ik wilde mijn vreugde en bewondering met mijn lieve dochter delen. Voor de avondmaaltijd had ik nog de resten van één van mijn kookopdrachten; mijn brood, gegrilde en gemarineerde groenten, een koude salade van linzen en een paar plakken carpaccio.

Maar een kok wil altijd iets meer… Ik heb dus mijn paddestoeltje met een scherp mes schoongemaakt,
de grond en de worteltjes weggesneden en met een doek de zandkorrels verwijderd. Vervolgens heb ik hem in kleine lamellen gesneden en gegrild op een warme plaat. Een paar druppels olijfolie extra vergine en Maldon zout erbij om zijn smaak af te ronden.

Het lekkerste het laatst

Het bord was feestelijk en die paar lamellen maakte het diner bijzonder lekker. De paddestoel hebben we als laatste gegeten, de zachte smaak wilden wij voor het laatst bewaren om zo lang mogelijk te kunnen genieten van zijn smaak en geur.

En dit is ook koken. Koken is je fantasie gebruiken, spelen met verschillende smaken en genieten van de geschenken van de natuur. Koken is een teken van liefde, liefde voor de ander en liefde voor jezelf.

Gerelateerde artikelen

Amaretti (amandel bitterkoekjes)

Door:

Van mijn vakanties in Verbania, neem ik elke keer heel veel mee als ik terug naar Nederland ga: belevenissen en herinneringen, mensencontacten, de adembenemende schoonheid van de bergen en het meer...

Lees verder

Brood! (1)

Door:

Voor brood breken revoluties uit, voor brood wordt gevlucht en gevochten, hard gewerkt en gezweet. We leven voor brood. Brood en water zijn leven!

Lees verder

FemNa40