Opeens was daar een sms.

Ik krijg nooit een sms, behalve dan van mijn bank om mij een code door te geven als ik aan het internetbankieren ben, dus ik was verbaasd.

‘Ik mis je… Tim’.

Aha, deze man had ik geblockt op de app, dus ja, dan is een sms een idee. Ik fronste mijn wenkbrauwen en zocht nog in mijn hoofd naar mijn reactie (want hee, ik had deze man niet voor niets geblockt op de app) toen er een berichtje via messenger van Facebook binnenkwam.

Het verbaasde me niet, want blijkbaar had hij bedacht vanavond contact met mij te zullen hebben en wat deze meneer in zijn hoofd had, wist ik, had hij niet ergens anders.

‘Hi’, zei hij. ‘Hi,’ typte ik terug.  En al snel waren we in gesprek. Ik vroeg hem wat hem weer bij mij bracht.
Weer was zijn antwoord dat hij me miste.

Ik liet hem weten dat ik niet meer beschikbaar voor hem was. Hij vroeg of ik ‘bezet’ was. Ik antwoordde ik dat dat niet ter zake deed. Dat ik niet meer beschikbaar voor hem was omdat hij een jaar geleden niet de moeite had genomen antwoord te geven op mijn vraag.

Die vraag stond hem niet meer bij. Toen ik hem vroeg wat hem dan wel bijstond, antwoordde hij dat ik hem gedumpt had… My jaw felt down.

'Huh? Hoe heb ik je gedumpt dan,' vroeg ik. 'Je hebt me een app gestuurd waarin stond dat je niks meer met me te maken wilde hebben'.

'Dat moet iemand anders zijn geweest. Mijn laatste appje ging over de vraag hoe het te rijmen was dat jij, 5 jaar jonger dan je werkelijk bent en heel ondeugend en heel actief op een datingsite aan het slempen was, terwijl je ondertussen 3x op een avond met mij aan de telefoon hing om onder andere plannen te maken voor een gezamenlijke reis naar de tropen.'

Nou... dát stond hem niet meer bij. En dat begrijp ik natuurlijk. Die ongemakkelijke dingen kun je maar beter gewoon vergeten. En als je dan een jaar later weer eens zin hebt in een afspraakje, dan plop je gewoon weer op.

Ziza